Καλό μήνα!

Ο Μάιος ή Μάης (σύμφωνα με την ντοπιολαλιά) είναι αγαπημένος μήνας για τους καραγκούνηδες. Συνδέεται με την ανάπτυξη του σιταριού, κύριο καλλιεργήσιμο είδος για το θεσσαλικό κάμπο. Η αρχή του μήνα αυτού χαρακτηρίζεται από έθιμα και τελετουργίες, οι οποίες διαθέτουν μαγικό χαρακτήρα, για να επιδράουν και να εξασφαλίσουν τη γονιμότητα της γης, αλλά και των ανθρώπων. 

Έτσι, πέρα από το γνωστό μαγιάτικο στεφάνι, στη Νομή παλιά έπλεκαν ένα σταυρό από στάχυα και αυτόν κρεμούσαν στην είσοδο του σπιτιού. Επίσης, οι γιαγιάδες παλιότερα ξυπνούσαν τα παιδιά τα ξημερώματα της 1ης Μάη και τα έλουζαν με την πρωινή δροσιά των χόρτων, έδιναν στο κάθε παιδί από ένα λουλούδι, "για να πιάσουν το Μάη", ενώ στη συνέχεια οι κοπέλες που ήταν σε ηλικία γάμου έψαχναν να βρουν το πεντάφυλλο τριφύλλι, για να το βάλουν στο μαξιλάρι τους, ώστε να ονειρευτούν τον άνδρα που θα παντρευτούν. 

Ο Μάιος επίσης είναι χιλιοτραγουδισμένος μήνας, καθώς σχετίζεται και με μεγάλες γιορτές, όπως είναι αυτή του Αγίου Αθανασίου τη δεύτερη μέρα του μήνα. Πολλές εκκλησίες στα χωριά του κάμπου είναι αφιερωμένες στον Άγιο Αθανάσιο και πανηγυρίζουν με λαμπρότητα, όπως ο γειτονικός στη Νομή Πετρόπορος. 

Χαρακτηριστικό είναι το εξής δημοτικό τραγούδι:

Απρίλη, Απρίλη δροσερέ και Μάη καταδροσάτε.
Που έβρεχες και χιόνιζες τ’ Αθανασιού του βράδυ.
Πάνε τα χιόνια δυο πθαμές και τα χαλάζια δέκα.
Κι χάλασες τα κήπουρα κι ασκήμινι ο τόπος.