Σε κοντινή απόσταση από τη Νομή, σώζονται τα ερείπια της αρχαίας Πέλιννας ή Πελινναίου. Μνεία του Πελινναίου υπάρχει ήδη στον Πίνδαρο στο δέκατο Πυθιόνικό του (στρ. α, στ. 1-6)

Ὀλβία Λακεδαίμων, [στρ. α]

μάκαιρα Θεσσαλία. πατρὸς δ᾽ ἀμφοτέραις ἐξ ἑνός 
ἀριστομάχου γένος Ἡρακλέος βασιλεύει. 
τί κομπέω παρὰ καιρόν; ἀλλά με Πυθώ 
τε καὶ τὸ Πελινναῖον ἀπύει5 
Ἀλεύα τε παῖδες, Ἱπποκλέᾳ θέλοντες 
ἀγαγεῖν ἐπικωμίαν ἀνδρῶν κλυτὰν ὄπα.

Σωζόμενα τμήματα των τειχών της πόλης δεσπόζουν στο λόφο, στην τοποθεσία "Ζουρ Παπά" ή "Βούντζμα", όπου παρατηρείται μια εντυπωσιακή υποχώρηση τμήματος του λόφου με μέγιστο πλάτος 280 μέτρα και βάθος περί τα 100 μέτρα.

Σήμερα, η θέση του αρχαίου οικισμού ταυτίζεται με τα αρχαία λείψανα στη θέση "Παλαιογαρδίκι", βόρεια της σημερινής κοινότητας Πετρόπορου Τρικάλων. Ιδρυτής της πόλης ήταν σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση ο Πέλινος, γιος του Οιχαλιέα από την ομηρική πόλη Οιχαλία της χώρας του Ευρύτου. Πόλη της τετραρχίας της Εστιαιώτιδας, χτισμένη σε στρατηγική θέση στο στενό πέρασμα που δημιουργείται μεταξύ της οροσειράς των Χασίων και του Πηνειού ποταμού, έλεγχε τον οδικό άξονα από την Τρίκκη (σημερινά Τρίκαλα) προς τη Λάρισα. Με μόνιμα εγκατεστημένη σε αυτή μακεδονική φρουρά από τα χρόνια του Φιλίππου Β΄, βρέθηκε στο προσκήνιο των πολιτικών εξελίξεων σε όλη τη διάρκεια της μακεδονικής κυριαρχίας στη Θεσσαλία, χάρη στην πιστή φιλομακεδονική πολιτική που ακολούθησε. Ενδείξεις για το πολιτισμικό επίπεδο των κατοίκων της, την κοινωνική διαστρωμάτωση και την ιδεολογία τους παρέχουν τα ευρήματα των  ανασκαφών στα νεκροταφεία του αρχαίου Πελινναίου. Από τα παλαιότερα, ξεχωρίζουν η αρχαϊκή χάλκινη τεφροδόχος υδρία του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσέιου και τα χρυσά κοσμήματα από τάφο του 2ου μισού του 2ου αι. π.Χ., που σήμερα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου.