Ο ερχομός της άνοιξης συνδέεται με τον ερχομό των αποδημητικών πουλιών. Εκτός από τους πελαργούς που καταφθάνουν συνήθως στα μέσα Μαρτίου, τα χελιδόνια είναι αυτά που επιβεβαιώνουν ότι η καλοκαιρία  έχει ξεκινήσει. Γι’ αυτό και η επάνοδός τους χαιρετίζεται με τραγούδι. Σε παλαιότερες εποχές, τα μικρά παιδιά πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, για να τραγουδήσουν τα «χελιδονίσματα» και να προϋπαντήσουν έτσι την άνοιξη. Έφτιαχναν ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού και κρατώντας το στο χέρι τραγουδούσαν σε κάθε σπίτι:

Άφ’σα σύκα και σταφύλια και σταυρό και θυμωνίτσα

Γύρ’σα πίσω δεν τα βρήκα

Βρήκα αμπέλια κλαδεμένα και σταράκια φυτρωμένα.

Πρόκειται για τα λόγια του χελιδονιού, το οποίο διηγείται πως, όταν έφυγε το φθινόπωρο, άφησε πολλούς καρπούς στα χωράφια, ενώ τώρα που γύρισε, δε βρήκε τίποτα από αυτά.

Τα «χελιδονίσματα» είναι ένα πανάρχαιο έθιμο. Ο Αθήναιος αναφέρει ότι άρχιζαν με το στίχο «ήλθε, ήλθε η χελιδών». Διαπιστώνουμε λοιπόν για άλλη μία φορά την αδιάσπαστη πολιτισμική συνέχεια στον ελλαδικό χώρο.